De vrouw achter
Blije Buiten Beesten
Blije Buiten Beesten
In de melkveehouderij worden hoe dan ook kalfjes geboren. Dat is namelijk nodig om koeien melk te laten produceren. Niet alle kalfjes die geboren worden zijn geschikt voor de melkproductie. Deze kalfjes gaan dan naar verschillende bedrijven die gespecialiseerd zijn in het verder groot brengen (opfokken) en uiteindelijk slachtrijp maken (afmesten) van deze dieren. De gedachte erachter klinkt goed want je geeft de kalfjes überhaupt een kans om groot te worden en het vlees tot waarde te brengen.
Ik werk nu een aantal jaren in deze gangbare sector en de manier waarop de dieren gehouden worden is voor mij de drijfveer om het anders te gaan doen. Is het houden van een dier zijn hele leven lang op 1,8m² namelijk diervriendelijk? En is het diervriendelijk te noemen dat de lucht die je inademt nooit fris is omdat je boven je eigen mest staat? En geeft het liggen op houten of betonnen roosters voldoende comfort? In mijn ogen is dit verre van diervriendelijk.
Daarnaast zal ik er als boerin ook geld aan moeten verdienen, want hoe kan ik anders blijven bestaan? Als ik door blijf gaan op de huidige manier betekent dat dus meer dieren gaan houden om de kostprijs te verlagen. Ruimte om dierenwelzijn te verbeteren is er niet want er wordt niks extra's voor betaald als ik het moet leveren op de huidige markt. De opbrengstprijs is een vast gegeven waar ik als individueel persoon geen enkele invloed op heb. Aangezien dierenwelzijn voor mij op nummer 1 hoort te staan word ik niet blij van de huidige situatie.
In deze tijd is de transparantie van vlees ver te zoeken. Het wordt van over heel de wereld geïmporteerd. Zodra we een stukje vlees kopen weten de meeste mensen niet waar het vandaan komt, hoe de dieren gehouden zijn, waar ze geslacht zijn en of het vlees nog bewerkt is ook. En dat geldt niet alleen voor vlees wat uit het buitenland komt. Ook van vlees uit Nederland is lastig te herleiden waar het nu echt vandaan komt, laat staan hoe het dier gehouden is.
En ander hekel punt voor mij is het gebruik van antibiotica. Kalfjes van 2 à 3 weken verplaatsen en bij elkaar brengen, levert hoe dan ook stress op voor de dieren. Aangezien hun afweersysteem nog helemaal niet sterk genoeg is worden ze ziek. Logisch dat in dit systeem antibiotica onvermijdelijk is. Zo lang dit niet verandert zijn we compleet afhankelijk van antibiotica. En aangezien antibiotica resistentie een probleem aan het worden is moeten we dit probleem dan nog groter laten worden?
Is het genoemde hierboven een reden om bij de pakken neer te gaan zitten? Nee, zeker niet! Want dat het zo is nu, dat is een feit waar we met zijn allen verantwoordelijk voor zijn, zowel boer, als overheid als consument.
Daarom heb ik bij het verwezenlijken van mijn doel jullie hulp nodig. Consumenten die bewust kiezen voor rundvlees met een eerlijk verhaal. Ik hoop dat we met zijn allen in gaan zien dat het echt anders moet. Dat lokaal en transparant geproduceerd vlees de nieuwe standaard gaat worden in plaats van vlees van over de hele wereld vandaan waarvan we geen idee meer hebben hoe het geproduceerd is.
En dat we af durven stappen van de overtuiging dat we elke dag vlees moeten eten. Liever minder vlees op een eerlijke manier. Alleen op die manier kunnen we stoppen met de huidige manier van productie.
Dan kan ik ook mijn bedrijf voortzetten zonder dat ik nog 1 dier op een betonnen rooster hoef te zetten, zonder dat ik er perse 1000 moet houden om van rond te komen, zonder dat ik ze met hun koppen boven hun eigen mest moet zetten.
Ik ga alvast beginnen en ik hoop dat jullie ook volgen. Dus dieren die wel onbeperkt frisse lucht hebben, die op een zacht bed slapen en die zelfs de wei in mogen om te kunnen rennen. Met daarnaast een eerlijke prijs voor mijn product wat het mogelijk maakt om dit te doen. Mooi hé, doen jullie ook mee?
Blije buiten beesten zijn dieren die afkomstig zijn uit de melkveehouderij. Ik ben van mening dat we in Nederland genoeg dieren hebben dus wil ik ze zelf niet gaan fokken en ook niet uit het buitenland halen. De kalfjes uit de melkveehouderij zullen toch een bestemming moeten krijgen want ze zijn er nu eenmaal. Dus laten we ze dan ook een mooie bestemming geven. En het vlees van slachtrijpe dieren is nog erg lekker ook!
Mijn kalveren worden geboren op een melkveebedrijf in Brabant en komen pas na 10 weken op mijn bedrijf om zo te voorkomen dat er antibiotica nodig is. Doordat mijn bedrijf ook in Brabant, is er maar een korte verplaatsing van dieren nodig. Wat weer minder stress geeft voor de dieren.
Ze groeien bij mij op met de mogelijkheid om lekker buiten te rennen, te grazen en te liggen. Als ze binnen staan in de winter dan liggen ze lekker op een zacht stro bed onder een luifelstal waar altijd frisse lucht en veel licht is.
Zodra de dieren slachtrijp zijn worden ze geslacht in een kleinschalige slachterij in Etten-Leur. Ook die kleine afstand geeft minder stress wat de vleeskwaliteit ten goede komt. Ik breng de dieren zelf naar de slachterij toe en ik pak het vlees later ook zelf in. Zo weet ik in ieder geval van begin tot eind wat er met mijn vlees gebeurd is.
Kortom een korte, kleine keten die wel transparant is.
naar de dieren, naar de consument!